لغت نامه ها یک کوه را این طوری تعریف می کنند که بلندتر و سراشیب تر از یک تپه است.
در واقع کوه یک بخش تغییر یافته از سطح زمین بر اثر عوامل طبیعی است که در یک منطقه محدود دراز شده
و به سمت بالای زمین گسترش پیدا کرده.
کوه ها معمولاً شیب دارند، کناره هایشان سرازیری است و قله ها و نوک های تیز یا اندکی گرد دارند.
معمولاً، کوه ها زمین های تغییر شکل یافته ای هستند که بیش از ۶۰۰ متر ارتفاع دارند.
کوه ها در هر قاره و حتی زیر اقیانوس های بزرگ وجود دارند.
به دلایل مختلف چند نوع مشخص از کوه ها وجود دارند.
کوه ها محل سکونت تقریباً یک دهم انسان ها هستند
و یک پنجم سطح خشکی های زمین را می پوشانند و در ۷۵ درصد کشورها وجود دارند.
بیشتر از نیمی از آب تازه جهان از کوه ها سرچشمه می گیرد
همه رودخانه های اصلی جهان از سرچشمه های کوهستانی تغذیه می شوند
كوه ها، برج های آب
كوه ها سدهایی هستند در برابر جریان هوای كره زمین، هوا و رطوبتی كه در آن است، در برخورد با كوه به بالا رانده و در نتیجه سرد و متراكم می شود.
در این حال، امكان بارش باران و برف فراهم می شود.
بارش ها یا از شكاف ها و حفره های كوهستان به عمق زمین نفوذ می كنند
و به این ترتیب از تبخیر شدن در امان می مانند و در پایین دست ظاهر می شوند – یا به شكل برف ذخیره می شوند.
و از محل این ذخیره، امكان جریان یافتن پیوسته جویبارها و رودها فراهم می آید.
اگر كوه ها نبودند، در سرزمینی مانند ایران، بارش از آن چه كه هست كمتر می شد و در تابستان ها هیچ روانابی نداشتیم.
بنابراین می توان گفت كه كوه ها، برج هایی هستند كه آب را ذخیره می كنند
و در طول سال، دامنه ها و كوهپایه ها و دشت ها را با جریان «كنترل شده» آب سیراب می سازند.
