ویژگی های کفشدوزکها
کفشدوزک ها حشرات مفیدی هستند. و دوستان کشاورزان و باغچه ها بشمار می آیند.
چون از شته ها و شپشک ها که برای باغچه ها و زمینهای کشاورزی آفت به حساب می آیند. تغذیه می کنند.
کفشدوزک ها کنترل کننده آفت طبیعی هستند. و بسیار موثرتر از سموم شیمایی عمل می کنند.
رنگ براق و شکلهای روی بدن آنها نه تنها آنها را جذاب می کند. بلکه هشداری است برای شکارچیان احتمالی آنها.
آنها هنگام مورد حمله قرار گرفتن ماده نامطبوع زرد رنگی از مفاصل پاهایشان ترشح می کنند. که سرشار از آلکالوئیدهای سمی است
رنگ آنها به احتمال زیاد هشداری است. به هر حیوانی که قبلا سعی کرده آنها بخورد که می گوید: “طعم من افتضاح است”.
یک کفشدوز در معرض تهدید ممکن است برای دفاع از خود: خود را به مردن زده و ماده ای ناخوشایند از خود ترشح کند.
کفشدوزک صدها تخم در کلونی های شته ها و دیگر حشرات گیاهخوار می گذارند.
وقتی که نوزادان از تخم بیرون می آیند. فورا شروع به خوردن می کنند.
نوزادان کفشدوزک با رسیدن به سن سه تا شش هفتگی حدود ۵۰۰۰ شته را میخورند.
آنها اغلب دارای رنگ زرد، نارنجی و قرمز با خالهای سیاه روی پوشش بالهایشان و دارای پاهای سیاه، سر و شاخک هستند.
البته تعداد زیادی از آنها تقریبا یا کاملا سیاه، توسی یا قهوه ای هستند.
در مقابل تعداد زیادی سوسک های کوچک هستند. که براحتی با کفشدوزک اشتباه گرفته می شوند.
مانند سوسک لاک پشتی. همه کفشدوزک ها خالدار نیستند. برخی از آنها راه راه هستند.
کفشدوزک ها در مناطق معتدل معمولا در طول زمستان در گروه های بزرگ به خواب زمستانی می روند.
میلیونها کفشدوزک در جنوب غربی آمریکا دور هم جمع می شوند. بطوریکه سطح زمین را مانند پتویی زیبا می پوشانند.
افسانه‌هایی از کفشدوزک
افسانه‌های زیادی در مورد این موجودات کوچک وجود دارد.
در بسیاری از فرهنگ‌ها کفشدوزکها نشانه خوش شانسی هستند.
بعضی از مردم عقیده دارند که اگر یک کفشدوزک روی شما بنشیند. از روی تعداد خال‌هایش می‌توان گفت: در آینده شما چند تا بچه دارید.
کشاورزان نیز وجود کفشدوزک‌هایی با هفت خال یا کمتر را در مزارع خود نشان دهنده محصول خوب می‌دانستند.
البته برای این مساله دلایل علمی وجود دارد.
چرا که کفشدوزک‌هایی با این تعداد خال گوشتخوار بوده و آفات را میخورند.
اما کفشدوزک‌هایی با تعداد خال زیاد :
مثلا بیش از ۱۲ تا خال، گیاه خوار هستند و خودشان برای مزارع نوعی آفت محسوب می شوند.
