برای هزاران سال، میوه خرما غذای اصلی کشورهای خاورمیانه و هندوستان بوده است ؛
کشت آن در روزهای مدرن امروزه که در غرب پاکستان انجام می شود، به ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد.
خواص این میوه برای همگان آشکار است.
مصرف خرما در نهایت به جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا و اسپانیا گسترش یافت سپس آنها به غرب معرفی شدند.
با توجه به سوابق فسیلی، تاریخ خرما تا ۵۰ میلیون سال پیش برمی گردد این در مورد تاریخ است.
خرما در طب سنتی:
از زمان های قدیم از خرما برای کاهش فشار خون و دیابت استفاده شده است
در هند به عنوان ضدسرفه، خلط آور، آرام بخش، ملین و تحریک کننده مجاری ادراری و افزایش میزان ادرار کاربرد داشته است.
مصریان باستان برای تقویت قوای جنسی و افزایش میزان باروری از خرما استفاده می کردند.
در طب سنتی امروزه هم از مخلوط خرمای خشک به همراه مغز بادام، دانه به، پسته و شکر
به عنوان ماده ای مقوی برای خانم های باردار و مادران شیرده استفاده می گردد.
مصرف خرما برای جلوگیری از سفید شدن زودرس مو، چین و چروک در پوست و ایجاد پوستی زیبا موثر است.
دانه خرما هم از ایجاد چروک در پوست خانم ها جلوگیری می کند.
مصرف خرمای پخته به همراه فلفل سیاه و هل برای درمان سردرد، کمر درد، سرفه خشک، بی حالی، تب ملایم و بی اشتهایی توصیه شده است
خوردن خرما به همراه صبحانه برای جلوگیری از سرماخوردگی و کاهش آسم بکار می رفت.
مصرف مداوم آن برای کاهش میزان سرفه، میزان روماتیسم، مشکلات دستگاه ادراری،
دستگاه گوارش و به خصوص التهابات معده، دستگاه تنفس و ناتوانی جنسی کاربرد دارد.
بطور کلی خرما ماده ای مغذی، آرام بخش، خلط آور، ملین، تقویت کننده قوای جنسی بوده
که برای درمان بیماری های تنفسی، سرفه، آسم، دردهای قفسه سینه، تب، فشار خون بالا، و خستگی موثر است.
