گیتار نوعی ساز زهی است که با پیک یا انگشت نواخته میشود و از این جهت که سیمهای آن در اثر ارتعاش تولید صدا میکنند،
به سازهای گروه کوردوفون (به انگلیسی: Cordophones) یا زهصدا تعلق دارد.
این ساز علاوه بر داشتن قدمت تاریخی قابل توجه (چه از لحاظ ساختار آن و چه از لحاظ تکنیکهای نوازندگی) توانستهاست
همگام با تحولات موسیقی غرب پیشرفت چشمگیری داشته باشد؛
که در نتیجه گونههای متفاوتی از آن بوجود آمده و هم اکنون جایگاه ویژهای در موسیقی جهان دارد.
اجزاء گیتار برقی عبارتند از:
- سردسته
- خرک بالا
- پیچهای کوک یا گوشیها
- پردهنما یا دستان
- تنظیم کننده دسته
- علامتهای روی دسته
- دسته
- اتصال دسته به بدنه
- خرک
- محافظ مضراب
- بدنه: قسمت اصلی گیتار است که به دسته متصل شده و برخلاف گیتار آکوستیک معمولاً توخالی نیست
و بخشهایی مانند پیکآپ و خرک بر روی آن قرار دارد.
- زخمهگاه: یک سیم پیچ مغناطیسی است که بر روی بدنه گیتار و زیر سیمها قرار دارد
و وقتی سیمها بر اثر زخمه زدن مرتعش میشوند تحت تأثیر میدان مغناطیسی پیکآپ قرار میگیرند و این تحریک به آمپلیفایر فرستاده میشود و سپس آنجا تقویت میشود.
- کنترل صدا و تن: پیچهایی که روی بدنه گیتار قرار گرفتهاند و میتوانند صدا و تن گیتار را تغییر دهند.
- کلید زخمهگاه: یک تعویض کننده که بر روی بدنه گیتار قرار گرفته و برای تعویض پیکآپ و تغییر دادن تُن و صدا بکار میرود.
- لرزانه: میلهای که روی بعضی گیتارها قرار دارد و به خرک متصل شده. با حرکت دادن آن به بالا و پایین خرک حرکت میکند و باعث زیر و بم شدن صدا میشود. به آن اصطلاحا دسته ویبراتو نیز گفته میشود.
گیتارهای الکتریک انواع مختلفی دارند، اما میتوان آنها را به دو نوع کلّی تقسیم کرد:
Guitar Hollowed Body: این دسته از گیتارها دارای بدنه تو خالی هستند و اصولا به عنوان نسل اولیه گیتارهای الکتریک به حساب میآیند. کاسه صدای این سازها معمولاً دارای دو سوراخ f شکل (مثل ویولون) هستند.
بهترین و معروفترین مدلهای این نوع گیتار Epiphone و Gibson مدل ES هستند. این دسته از گیتارهای الکتریک در قدیم، در انواع موسیقی به کار میرفتهاند، اما امروزه از این ساز، بیشتر در موسیقی جز و بلوز استفاده میشود.
Solid Body Guitar: این دسته از گیتارها دارای بدنه تو پر هستند و در اصل کاسه تولید صدای آکوستیک ندارند.