بازیگران پیشکسوت سینما و تلویزیون نقش بسیار مهمی در ارتقای سطح هنری و فرهنگی جامعه دارند و دور از انصاف و مردانگی است که این هنرمندان بزرگوار و پیشکسوت به دست فراموشی سپرده شوند. اما متاسفانه هنر و سینما و تلویزیون بی رحم است و گاهی چنان بازیگران و فعالان خود را به کنج عزلت می کشاند که گویی هرگز وجود نداشته اند.
چند روزی است که عکسهایی از فرامرز صدیقی بازیگر، کارگردان و نویسنده خوب و پیشکسوت کشورمان در فضای مجازی منتشر شده است که تاسف و ناراحتی همگان را در برداشته است. فرامرز صدیقی یکی از بازگیران خوب کشورمان است که از قبل از انقلاب تا همین چند سال گذشته مشغول بازی و فعالیت در سینما و تلویزیون بودند و اکنون اینگونه تنها شدن ایشان در باور ما نمی گنجد.
از این رو تصمیم گرفتیم تا به پاس قدردانی از زحمات و حضور فعال و چررنگ ایشان در زمینه هنر هفتم در کشورمان یکی گالری عکس کامل از زمان جوانی تا اکنون ایشان برای شما گردآوری نماییم و در کنار آن بیوگرافی کامل از ایشان بیان کنیم تا با این بازیگر خوب کشورمان بیشتر آشنا شویم.
بیوگرافی فرامرز صدیقی
فرامرز صدیقی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون و تئاتر کشورمان بوده که در سال ۱۳۲۸ در شهر سقز واقع در استان کردستان به دنیا آمده است , تا ۱۷ سالگی در سقز زندگی می کرد و درس می خواند تا اینکه پس از قبولی در دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۶ وقتی ۱۸ ساله بود به پایتخت نقل مکان کرد در حال حاضر ۷۲ سال سن دارد.
او در رشته تئاتر تحصیل کرده و مدرک خود را از دانشگاه هنرهای زیبا دانشگاه تهران اخذ نموده است
فرامرز صدیقی یکی از معدود بازماندگان سینمای قبل از انقلاب است. البته شاید استفاده از کلمه بازمانده برای او تا چند سال پیش مناسب‌تر بود. زیرا که از سال ۱۳۸۹ تاکنون (این بیوگرافی اواخر سال ۱۳۹۶ نوشته شده است.) فرامرزخان در هیچ اثر سینمایی و یا تلویزیونی حضور نداشته است. فرامرز صدیقی و کاراکتر متین و پرابهتش را سینمادوستان دهه‌های ۶۰ و ۷۰ بیشتر به یاد می‌آورند. سال‌هایی شاهد هنرنمایی وی در آثار ماندگاری همچون «دندان مار»، «دلشدگان»، «دادستان»، «آخرین پرواز» و … بوده‌ایم.
آغاز فعالیت هنری
فرامرز صدیقی متولد اولین روز از بهار ۱۳۲۸ در شهرستان سقز کردستان است. او تحصیلات خود در رشته تئاتر را در دانشکده هنرهای زیبای تهران به پایان رساند. فعالیت بازیگری صدیقی از همان اوایل ورودش به دانشگاه آغاز شد. او برای اولین بار در نمایش «رستم و سهراب» به روی صحنه رفت. از دیگر نمایش‌هایی که وی در آن بازی کرده می‌توان به «براونینگ»، «روزنه آبی»، «هفت درباری»، «بازرس»، «ارزش» و … اشاره کرد. او در همان سال‌ها فعالیت سینمایی خود را نیز با ساخت فیلم‌های ۸ میلی‌متری ازجمله «پشت اون کوه بلند» آغاز کرد. اما در سال ۱۳۵۰ با بازی در فیلم سینمایی «چشمه» به کارگردانی آربی اوانسیان بود که به‌صورت حرفه‌ای پا به عرصه سینما گذاشت. استاد صدیقی تجربه تدریس درزمینهٔ بازیگرانی را نیز دارد. مهرانه مهین ترابی یکی از بازیگرانی است که اولین بار در کلاس‌های فرامرز صدیقی و توسط او کشف شده است.
شهرت با فیلم جنجالی
شهرت ایشان سال ۱۳۵۵ با فیلم جنجالی «برهنه تا ظهر با سرعت» شروع شد
این فیلم ۴ سال بعد از تولید و در نهایت با سانسور قسمت های برهنه فیلم مجوز پخش گرفت تا جایی که زمان فیلم از ۱۳۰ دقیقه به ۱۰۵ دقیقه بعد از سانسور رسید
فرامرز صدیقی در نقش مهدی جوانی و فرشته جنابی در نقش دختر مورد علاقه اش در این فیلم بسیار جنجالی بازی کرده است
بعد از انقلاب
فرامرز صدیقی بعد از ممنوع الکار شدن بسیاری از ستاره های سینمای ایران این فرصت برای فرامرز صدیقی به وجود آمد تا بتواند جایگاه مهمی را در سینمای ایران به دست آورد .
در سال ۱۳۵۹ اولین فیلم سینمایی خود بعد از انقلاب را انجام داد فیلم گفت هر سه نفرشان به کارگردانی غلامعلی عرفان نخستین فعالیت حرفه‌ای او بعد از انقلاب بود و در کنار سعید امیر سلیمانی و جمشید مشایخی و همایون اسعدیان بازی کرد از دیگر فیلم‌های او می‌توان به دندان مار و آخرین پرواز و دلشدگان و دادستان اشاره کرد.
آثار به‌یادماندنی
صدیقی نزدیک به ۴۰ سال در سینما حضور داشت و در ۲۰ فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخت. نقش‌هایی که بسیاری از آنان خاطره‌انگیز شدند. فرامرز صدیقی با شمار بسیاری از کارگردانان بزرگ و صاحب سبک سینمای ایران همکاری کرده است. می‌توان گفت «دندان مار» و «تیغ ابریشم» مسعود کیمیایی، «دلشدگان» اثر استاد علی حاتمی، «زمان ازدست‌رفته» ساخته پوران درخشنده، «مارال»، «عشق کافی نیست» به کارگردانی مهدی صباغ زاده، «آخرین پرواز» احمدرضا درویش و «سایه‌های غریب» شاپور قریب از مهم‌ترین آن‌هاست. فرامرزخان ۴ بار هم برای دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد کاندید شد و در سال ۱۳۷۰ برای بازی در فیلم «دادستان» برنده این جایزه از دهمین دوره جشنواره فیلم فجر شد.
آخرین بازی
بازی در فیلم «خاک و آتش» مهدی صباغ زاده آخرین حضور فرامرز صدیقی بر پرده نقره‌ای سینما بوده است. دو سال پیش از آن نیز او در فیلم سینمایی «دختر آدم، پسر حوا» نقش کوتاهی داشت. این بازیگر دوست‌داشتنی در این سال‌ها در هیچ اثری حتی در سریال‌های تلویزیونی نیز بازی نکرده است.
تلویزیون
فرامرزخان صدیقی علاوه بر تئاتر و سینما در تلویزیون هم حضورداشته است. اولین فعالیت سینمایی وی به‌عنوان بازیگر مربوط به مجموعه «روزنه» در سال ۱۳۶۷ می‌باشد. «روزنه» به کارگردانی جمال شورجه از محبوب‌ترین سریال‌های تلویزیونی در دهه ۶۰ بود. صدیقی بعد از آن در سریال‌هایی همچون «حمله‌دار»، «روزی عقابی»، «داستان یک شهر»، «گمگشته»، «سامیه» و … نقش‌آفرینی کرده است.
فرامرزخان در نقش فیلم‌ساز
فیلم سینمایی «طعمه» با نویسندگی و کارگردانی فرامرزی صدیقی در سال ۱۳۷۱ در سینماهای کشور اکران شد. «طعمه» فیلمی بود با موضوع مواد مخدر که هنرپیشگانی همچون فرامرز قریبیان، جمشید هاشم‌پور، رضا رویگری، فخرالدین صدیق شریف و … در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند.
حاشیه های فرامرز صدیقی
بازی در فیلم «خاک و آتش» مهدی صباغ زاده آخرین حضور فرامرز صدیقی بر پرده نقره‌ای سینما بوده است. دو سال پیش از آن نیز او در فیلم سینمایی «دختر آدم، پسر حوا» نقش کوتاهی داشت. این بازیگر دوست‌داشتنی در این سال‌ها در هیچ اثری حتی در سریال‌های تلویزیونی نیز بازی نکرده است.
فعالیت‌های هنری فرامرز صدیقی
کارگردان
طعمه (۱۳۷۱)
نویسنده
طعمه (۱۳۷۱)
بازیگر
خاک و آتش (۱۳۸۹)
پسر آدم، دختر حوا (۱۳۸۷)
کلانتر(۱۳۸۲)
قدمگاه (۱۳۸۲)
گمگشته (۱۳۸۱)
مارال (۱۳۷۹)
هزاران زن مثل من (۱۳۷۹)
عشق کافی نیست (۱۳۷۷)
اسکادران عشق (۱۳۷۵)
پاییز بلند (۱۳۷۲)
دادستان (۱۳۷۰)
دلشدگان (۱۳۷۰)
آخرین پرواز (۱۳۶۸)
دندان مار (۱۳۶۸)
زمان از دست رفته (۱۳۶۸)
روزنه (۱۳۶۷)
سایه‌های غم (۱۳۶۶)
تیغ و ابریشم (۱۳۶۴)
گفت هرسه نفرشان (۱۳۵۹)
امشب اشکی می‌ریزد (۱۳۵۷)
برهنه تا ظهر با سرعت (۱۳۵۵)
زن باکره (۱۳۵۲)
چشمه (۱۳۵۱)
جشنواره‌ها
برنده سیمرغ بلورین بهترین نقش اول مرد (دادستان) در دهمین دوره جشنواره فیلم فجر – ۱۳۷۰
کاندیدای بهترین نقش اول مرد (دندان مار) در هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر – ۱۳۶۸
کاندیدای بهترین نقش اول مرد (مارال) در نوزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر – ۱۳۷۹
کاندیدای بهترین نقش دوم مرد (هزاران زن مثل من) در نوزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر – ۱۳۷۹