به دلیل فاصله زمانی زیاد بین اولین و آخرین وعده غذایی در ایام روزه داری، گلیکوژن کبد (منبع ذخیره ی قندی) مصرف می‌شود
و فرد ولع زیادی برای خوردن شیرینی پیدا می کند
و متاسفانه به دلیل باور غلطی که در جامعه وجود دارد،
افراد در مصرف زولبیا و بامیه که مملو از قندهای تصفیه شده و چربی‌های اشباع هستند
و ممکن است در اثر جوشیدن، مواد سمی در آنها ایجاد شده باشد، افراط می‌کنند.
روزه‌داران با خوردن مقدار زیادی از زولبیا و بامیه اجر روزه را از نظر جسمی و روحی از بین می‌برند
و بعد از ماه مبارک رمضان دچار چاقی و افزایش وزنمی‌شوند.
زولبیا و بامیه سرطان زا هستند
هنوز بسیاری از قنادی‌ها برای سرخ کردن زولبیا و بامیه از روغن جامد استفاده می‌کنند.
روغن نباتی جامد به علت داشتن مقادیر بالای اسید‌های چرب اشباع عامل مهمی در بروز بیماری‌های قلبی عروقی به شمار می‌آید.
استفاده مکرر از روغن‌هایی که به رنگ سیاه درآمده‌اند برای سرخ کردن زولبیا و بامیه حتی می‌تواند سرطان‌زا باشد
بنابراین لازم است پس از هر بار سرخ کردن،روغن استفاده شده دور ریخته شود و برای نوبت بعدی از روغن جدید استفاده شود.
کالری بالای زولبیا و بامیه به علت داشتن قند و روغن فراوان زمینه‌ساز چاقی و اضافه وزن است.
از طرفی این ماده موجب سیری زودرس،کاهش اشتها و حذف وعده اصلی می‌شود.
به همین دلیل فرد نمی‌تواند دیگر مواد مورد نیاز بدن خود را تامین کند زیرا سیر شده و تمایل به غذا نخواهد داشت.
این امر موجب کمبود‌های تغذیه‌ای بویژه ریزمغذی‌ها نیز می‌شود.
مصرف زولبیا و بامیه به معنای مصرف قند با حجم زیاد است.
افطار کردن با حجم بالای قند در بیماران مبتلا به ریفلاکس (بازگشت اسید معده به داخل مری) موجب تشدید علائم آنها شده
و سلامت آنها را به خطر می‌اندازد.
چربی موجود در این شیرینی نیز زیاد است. و همین موضوع سبب کندی تخلیه معده می‌شود که برای سلامت مضر است.
مصرف زیاد زولبیا و بامیه برای سلامت مضر است
و در یک لحظه میزان زیادی از کالری، چربی و قند را وارد بدن می‌کند.
البته اگر مصرف این ماده غذایی در حد مناسبی باشد مشکلی نیست
ولی در ایران استفاده از این ماده در ماه رمضان بسیار زیاد است.
