در فاصله ۷۵ کیلومتری قزوین و در منطقه ای کوهستانی، دریاچه اوان قرار دارد
که به دلیل موقعیت ویژه اش چشم اندازی دیدنی را در ارتفاع ۱۸۱۵ متری از سطح دریا، برای علاقه مندان به طبیعت ایجاد کرده است.
اگر از بالا به این دریاچه بنگریم متوجه پوشش گیاهی زیبایی می شویم
که آن را محصور کرده است و تا پای کوه هایی مرتفع ادامه می یابد.
کوه ها نیز استوار ایستاده اند و از دریاچه و پوشش گیاهی اطرافش محافظت می کنند.
نام این دریاچه ی شگفت انگیز، اُوان و به معنای محل گرد آمدن آب است و از تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۸۹، به عنوان هشتاد و نهمین اثر طبیعی ملی در فهرست میراث طبیعی ایران قرار دارد.
در فصل پاییز پرندگان مهاجری مثل قو، غاز، مرغابی و … مدتی را در این دریاچه زیبا می گذارند.
در اطراف دریاچه حیواناتی مثل کل، بز کوهی،پلنگ، خرس قهوه ای، گراز، شغال، سیاهگوش، شاهین، جغد، دارکوب، کبک، قورباغه، لاک پشت و … پیدا می شوند.
این دریاچه زیستگاه ماهی هایی مثل قزل آلای رنگین کمان، اردک ماهی و کپور است
ولی نمی توان در آن ماهی گیری کرد.
در اطراف دریاچه پوشش گیاهی قابل توجهی هست
و درختانی مثل بید، چنار، سیب، آلبالو، گیلاس و … فضایی زیبا را به وجود آورده اند که می توان در آنجا پیکنیک برپا کرد و یا کمپ زد.
این دریاچه با مساحت ۷۰ هزار متر مربع،
۳۲۵ متر طول
و ۲۷۵ متر عرض دارد
و عمیق ترین قسمت آن ۶/۸ متر عمق دارد.
جایی در نزدیکی دریاچه اوان، دریاچه دیگری به اسم الوبوم هست که افراد کمی از وجودش خبر دارند.
بهترین فصل سفر
بهترین زمان برای بازدید از دریاچه اوان اردیبهشت تا مهر است اما هر یک از فصول سال ویژگی های خاصی را به منطقه می بخشند:
بهار و تابستان: به دلیل قرار گرفتن دریاچه در منطقه ای کوهستانی، آب و هوای آن در بهار و تابستان بسیار معتدل و دلپذیر است و مسافران زیادی در این فصول به اوان می آیند.
پاییز و زمستان: با آغاز فصل سرما و کاهش دما، سرما بر منطقه حاکم می شود اما نمی توان از هزار رنگ پاییزی و سپیدی چهره زمستان گذشت و این زیبایی ها را ندیده گرفت.
