درخت انجیر بومی آسیای غربی و كشورهای مدیترانه است و از آنجا به عربستان ، سوریه و فلسطین اشغالی برده شده است .
انجیر درختی است با برگ های زرد و پنجه ای و به رنگ سبز خاكستری كه بلندی آن تا شش متر می رسد و به دلیل عدم مقاومت در مقابل سرمای شدید ، در مناطق معتدله و گرمسیر كشت می شود .
درخت انجیر معمولا از سال چهارم شروع به میوه دادن می كند و تا سن بیست سالگی میوه می دهد.
درخت انجیر از طریق دانه تکثیر می‌یابد. سه یا چهار سال از مرحله بذر پاشی تا تبدیل شدن به یک درخت ثمر دهنده طول می‌کشد. اکثر مردم نمی‌خواهند این همه مدت صبر کنند. اگر چه انجیر رشد آسانی دارد، درخت خانگی پر طرفداری نیست.
هنگامی که درخت انجیر تازه کاشته شده است به سرعت رشد می‌کند.
درخت انجیر نیاز به مراقبت و نگهداری کمی در طول فصل دارد. حشرات و بیماری‌های گیاهی ناشایع می‌باشند، بنابراین نیازی به سم پاشی آن‌ها نیست. حیوانات به ندرت آن‌ها را می‌خورند.
نگه داری:
هرس: نهال جوان را در زمستان یا اوایل بهار هرس فرم کرده و فقط چند ساقه ضخیم برای اسکلت بندی قوی حفظ شوند و از آن پس درصورت هرس، خشکه برداری یا هرس فرم شوند.
تغذیه: هر سال یا هر دو سال یک بار کود دامی داده شود. شرایط مناسب آب و هوایی در تولید میوه مؤثرتر از خاک غنی است.
آبیاری: ماهی یک بار آبیاری فراوان شود. زهکش خوب ضروری است.
آفات و بیماری ها: حلزون و عنکبوت قرمز،در تابستان با مالاتیون سم پاشی شود و در زمستان
سم های روغنی به کار گرفته شود. سعی شود که پس از باردهی سم پاشی نشود.
برگ انجیر
می توانید ۲۵-۳۰ گرم از برگ انجیر را در یک لیتر آب دم کنید و آن را بخورید که برای معالجه سرفه و اختلالاتجریان خون ، سرما خوردگی شدید ، تورم حنجره و تنظیم عادت ماهیانه مفید است .
برگ انجیر سمی است و خوردن آن برای بواسیر دردناک موثر است .
