زمین کشت گوجه فرنگی باید کاملاً آفتابگیر و شیب آن حتی المقدور از شمال به جنوب باشد و به تجربه ثابت شده است که بوته هایی که در کنار دیوار شمالی قرار دارند زودرس تر و شاداب ترند ، سرمای نابهنگام بهاره موجب از بین رفتن تمام بوته ها میگردند و در مناطق سرد بایستی در زیر شاسی حرارت مورد نیاز آن تأمین گردد .
کوجه فرنگی را در هر نوع خاک می‌توان کاشت، به شرط آن که از زهکش خوب برخوردار باشد و از نظر مواد غذایی نیز کاملاً غنی و آفتابگیر باشد. اراضی شنی برای تولید محصول زودرس بر سایر انواع خاک‌ها ترجیح داده می‌شوند؛ زیرا، زودتر گرم میگردند. در نقاطی که تداوم دوره برداشت میسر است و دوره رشد طولانی می‌باشد، برای برداشت حداکثر محصول، توصیه می‌شود از خاک‌های رسی و سیلتی-لومی استفاده شود؛ ولی این خاک‌ها به وسیله مواد آلی و کودهایحیوانی سک شوند. گوجه فرنگی یکی از سبزی‌هایی است که اسیدی بودن خاک را خوب تحمل می‌کند و مناسب‌ترین pH برای حداکثر رشد آن بین ۵/۵ تا ۷ می‌باشد. چنانچه زمین زهکشی خوبی نداشته باشد، باعث بیماری‌های زیادی از قبیل پوسیدگی میوه و پژمردگی باکتریایی در گوجه فرنگی می‌شود.
