مسجد جامع یزد یکی از بناهای تاریخی کشور، در قرن ششم هجری قمری و توسط بانیان متعددی ساخته شده و مرمت و بازسازی مکانهای مختلف آن تا دههی اخیر ادامه داشته است. این آثار باستانی، یکی از زیباترین، بینظیرترین و در عین حال، از مهمترین جاذبههای گردشگری کشور به شمار میرود که در سال ۱۳۱۳ توسط وزارت فرهنگ و هنر، به ثبت ملی رسید.
در زیر گنبد این مسجد بخشی قرار دارد که به آن تابستانه میگویند، این سردخانه دارای پنجره های آجری مشبک و در داخل این تابستانه محرابی قرار دارد که دارای کاشیکاری زیبایی است.
نکته جالب توجه اینکه مردم معتقدند خاک کاشی و خاک همه مصالح آن از کربلاست و برای ساختن آن به جای استفاده از آب از گلاب استفاده شده است.
شبستان مسجد دارای ۲ قسمت است که یکی در زمستان و دیگری در بهار و پاییز مورد استفاده قرار می گیرد. درهای مشبک شبستان پاییزی با شیشه های رنگی مزین شده است.
سردر رفیع و زیبای آن با ۲۴ متر ارتفاع از دیگر ویژگی منحصر به فرد مسجد است. سبک معماری در ساخت این ایوان نظر هر بیننده ای را به خود جلب می کند و وجود طاق نماهای کم عرض در ۲ طرف طاق یا دهانه قوسی و وجود ۲ مناره زیبا بر بالای ایوان از دیگر ویژگیهای مسجد جامع کبیر یزد است.
اصیلترین بخشهای هنر معماری بی نظیر ایرانی در گچکاری، شبستان، صحن، گنبد، کاشی کاری و مناره های برافراشته آن جلوه گر است. زیباترین بخش این بنا را می توان مجموعه ایوان و گنبدخانه و فضای پیرامون آن نام برد.
نمای ایوان بلند با مجموعهای از زیباترین تزئینات کاشی معرق و نقوش اسلیمی و گیاهی همچنین گره چینی پوشانده شده است.
مناره های بلند این مسجد زبانزد است و جزء بلندترین مناره های جهان میباشد.