فندق درخت درختچه ای به ارتفاع ۱/۵ متر که معمولا بلند نمی شود ولی درمواردی که شرایط آب و هوایی مساعد و خاک بسیار حاصل خیز باشد به ارتفاع۶ تا ۷ متر (گاهی بیشتر) در می آید و به سهولت جنگلی انبوه بوجود می آورد. بومی اروپا، آسیای صغیر و قفقاز که کشت آن از زمان های بسیار قدیم در ایران متداول بوده و به صورت خودرو در جنگل های ارسباران، طوالش، زنجان دیده می شود.
درختان فندق به زمستان نسبتاً سرد و تابستان خنک نیاز دارند برای رشد و تکامل میوه تابستان خنک و طولانی از تابستان گرم و طولانی مناسبتر است. درختان فندق برای رفع نیاز سرمایی بایدمدت نسبتاً طولانی در معرض سرمای متوسط قرار گیرند. در مناطق مرطوب درختها نسبت به عوامل بیماریزا حساس هستند. درختان فندق مقاوم به سرما هستند.
نوع خاک مناسب برای کاشت فندق در مناطق مختلف متغیر است ولی بطور کلی خاک باید عمیق، حاصلخیز و دارای زهکشی خوبی باشد. در خاکهای عمیق مقدار زیادی آب و مواد غذایی ذخیره می شود که در طی فصول خشک مورد استفاده قرار می گیرد. ریشه های درخت فندق تا عمق ۵/۲ تا ۴ متر بسرعت رشد می کند.
فاصله کشت فندق در حدود ۶-۵ متر میباشد و به صورت تنه و یا تودهای که اجازه رشد به پاجوشها داده میشود، پرورش مییابد و به گیاهان تکبوته به شکل جامی یا شلجمی داده میشود. ازدیاد فندق اکثراً توسط پاجوش می باشد اما میتوان به روش خوابانیدن و پیوند نیز ازدیاد داد.
به منظور دیدن عکسهای فندق و خواندن خواص فندق میتوانید گالری عکس فندق را مطالعه نمایید.