خرس قطبی فقط در قطب شمال زندگی می كند و بیشتر عمرش را روی یخهای شناور می گذراند. این حیوان بزرگترین جانور گوشتخوار خشكی و بزرگترین عضو خانواده خرسهاست و با سرمای اقیانوس منجمد شمالی به خوبی سازگار شده است. این حیوان بین ۴ تا ۸ سالگی بالغ و آماده تولید مثل می شود و هر بار یك تا سه توله به دنیا می آورد و ۲۵ تا ۳۰ سال عمر می كند.
غذای خرس را بیشتر ، خوكهای دریایی تشكیل می دهند. اما گاهی پستانداران دیگر، تخم پرندگان، لاشه های افتاده بر ساحل و سبزیها را نیز می خورد. بویایی خرس قطبی بسیار قوی است به طوری كه می تواند بوی لاشه نهنگ یا خوك مرده را از ۳۰ كیلومتری احساس كند.
رنگ خرس قطبی ، سفید شیری است و بینی و دهان و چشمانش سیاه هستند. در یك روز آفتابی با یك دوربین معمولی از فاصله ۱۰ كیلومتری می توان بینی او را دید و اگر او را در جایی غیر از قطب نگهداری كنند، رنگ موهایش كم كم خاكستری می شود.
خرس های قطبی می توانند روزها بدون غذا خوردن به سر ببرند
درصورتی که خرس قطبی بین یک هفته الی ۱۰ روز غذا نخورد می تواند ریتم سوخت وساز بدن خود را آهسته سازد تا زمانی که بالاخره غذا پیدا کند. خرس ها با بهره گیری از ذخایر چربی برگرفته از غذای مصرفی شان دوام می آورند. خرس ها بیشتر از انواع فک و شیرهای دریایی تغذیه می کنند. (اما تغییرات اقلیمی موجب شده تا منابع غذایی خرس ها کاهش بیابد و رو به انسان خواری نیز بیاورند)
خرس های قطبی به خواب زمستانی فرو نمی روند، بلکه انواع ماده هنگام پرورش توله های خود در غار به سر برده و در این فاصله (که معمولا بین ژانویه الی مارچ به طول می کشد) غذا و آب مصرف نکرده و حتی مدفوع هم دفع نمی کنند.
خز خرس های قطبی شفاف است
هرچند در ظاهر خرس های قطبی سفید رنگ به نظر می رسند، اما باید دانست که خز این جانداران در حقیقت شفاف است و سفید بودنش تنها به دلیل انعکاس دادن نور مرئی است. زیر خز شفاف مزبور، پوست حیوانات یادشده سیاه رنگ می باشد.
به چشم انسان و سایر حیواناتی که صرفا در نور مرئی قادر به دیدن می باشند اینگونه به نظر می رسد که خرس های قطبی در محیط سفیدرنگ اطرافشان کاملا استتار می شوند. اما گوزن های قطبی که برخی اوقات منابع غذایی خرس ها را تشکیل می دهند توان دیدنِ نور فوق بنفش را دارند و می توانند خرس ها را از محیط اطراف تشخیص بدهند.