چکاوک پرندگانی خوش آواز با پروبال رگه‌رگه و قهوه‌ای رنگ هستند که اغلب در حال پرواز آواز می‌خوانند.
روی زمین بیشتر راه می‌روند یا می‌دوند. معمولاً ناخن انگشت عقبی پای آنها دراز، راست و نوک‌تیز است. اغلب بطور دسته‌جمعی دیده می‌شوند. نر و ماده آنها همشکل است. روی زمین آشیانه می‌سازند. از دانه‌ها، حشرات و نرم‌تنان تغذیه می‌کنند.
در برهان قاطع در وصف این پرنده آمده‌است که: «گویند چنان بر روی زمین نشیند که هرکس او را ببیند پندارد که قوت برخاستن و پریدن ندارد و همین که پیش او روند برخاسته اندک راهی پرواز کند و باز بنشیند.» در همچنین درباره این پرنده نوشته شده‌است که «مرغی است که صفیر بسیار زند و شبیه به باشه (بازهای کوچک) است چون بر زمین نشیند چنان نماید که قوت برخاستن و پریدن نیارد چون شبان یا دیگری نزدیک او رود برخیزد و اندک دورتر رود و نشیند و هر چند بیشتر روند او همچنین کند و از این روی بدین نام معروف شده‌است و آن را به بیغو شکار کنند. شُبان فریو. و شُبان فریوک نیز گویند.» در مناطق مرکزی ایران به آن «ابله دوون» می‌گویند که به معنی پرنده‌ای است که ابلهان را به دویدن (برای گرفتن آن) می‌دارد.
ممنون از مطالب عالیتون به وبسایت ما هم سر بزنید .