این پرندگان پر بال و پر غول پیکر با بال هایی به طول ۱۱ فوت (۳٫۴ متر)، دارای بلندترین بال هستند که بسیار شبیه بال هواپیماست! از میان حدود ۲۴ گونه مختلف، مرغ دریایی سرگردان، بزرگترین آنها به شمار می آید.
مرغ های دریایی از طول بال های قوی و نیرومند خود برای سوار شدن بر فراز بادهای اقیانوسی استفاده می کنند و گاهی اوقات ساعت ها بدون استراحت یا حتی یک بار پر و بال زدن در هوا شناور می مانند. آنها روی سطح دریا نیز شنا می کنند، هرچند این موضع منجر به آسیب پذیری آنها در برابر شکارچیان آبزی می شود. مرغ دریایی نیز همانند برخی دیگر از پرندگان دریایی، از آب شور تغذیه می کند.
ثابت شده طول عمر این پرندگان پر عمر به ۵۰ سال می رسد. آنها به ندرت روی خشکی دیده می شوند و تنها برای تولید مثل دور هم جمع می شوند، که در این زمان کلونی های بزرگی در جزایر دوردست تشکیل می دهند. حاصل جفت گیری یک جفت از این پرندگان، تنها یک تخم است که به نوبت از آن مراقبت می کنند.
مرغان دریایی جوان بسته به گونه ای که به آن تعلق دارند، در عرض ۳ تا ۱۰ ماه به پرواز در می آیند، اما بعد از آن ترک خشکی برای برخی گونه های این پرنده بین ۵ تا ۱۰ سال، یعنی تا زمانی که خود به بلوغ جنسی برسند طول می کشد. برخی از گونه های این پرنده یک عمر در کنار جفت خود باقی می مانند.
مرغان دریایی عمدتا از ماهی مرکب و بچه ماهی ها تغذیه می کنند و از آنجایی که گاهی اوقات کشتی ها را به امید یافتن زباله و پس مانده غذا دنبال می کنند، برای دریانوردان آشنایند. مرغان دریایی جایگاه ویژه ای در خرافات و افسانه های دریایی دارند، خاطره انگیزترین آنها مربوط به شعر ملوان پیر ساموئل تیلور کالریج است.
برخی از گونه های مرغان دریایی بخاطر پرهایشان که در درست کردن بالش و کلاه زنانه مورد استفاده قرار می گرفت به شدت در معرض شکار قرار داشتند. مرغ دریایی لایسن برای شکارچیان بومی دریاهای شمالی با اهمیت به شمار می آمد.
حفاری زیستگاه های اقوام اسکیمو و الیوت، نشان از استخوان های مرغ دریایی دارد و حاکی از آن است که این پرندگان بخش مهمی از رژیم غذایی بشر را در این منطقه تشکیل می دادند.
شعر نو درباره مرغ دریایی
باران که میبارد هجوم ابر
بر خانه چشمت تماشایی ست
طوری که می گیرد هوای تو
یک ساحل آرام پیدا نیست
تو لحن دریاهای طوفانی
اما منم یک مرغ دریایی
گم می شوم در لابلای تو
تا اوج پروازم که می آیی
بر صخره های تیره می کوبی
امواج غمگین غرورت را
می کوبی و آرام می گیرد
دردی دل دائم صبورت را
در آسمان ابری ات عمری
می چرخم و در حال پروازم
با من بگو از بغض غمگینت
من جان به طوفان تو می بازم
