خر نامش را از جانوری به نام خَرَ گرفته است که تنها در درازگوشی باهم شبیه هستند. خَرَ جانوری است اساطیری که نامش یکبار در اوستا بدون هیچ توضیحی آمده است. در کتابهای پس از اوستا ، خَرَ به عنوان جانوری سه پا با تنی سفید و شش چشم و نه پوزه و دو گوش و یک شاخ که با آن جانوران اهریمنی را نابود می کند ، سخن به میان آمده است که در دریا زندگی می کند. گوشهای این جانور چندان بزرگ است که سرزمین مازندران را می تواند بپوشاند. وظیفه این جانور پاک کردن آبهای دریاها از آلودگی ها و دورکردن گزند جانوران زهرآگین است ( اوستا کهن ترین سرودهای ایرانیان – جلیل دوستخواه )
خر حیوانی است چهار پا با قدرت بدنی نسبتا زیاد که انسانها آن را برای باربری و سواری رام کرده اند. طول عمر متعارف این حیوان ۱۵ تا ۱۸ سال است که به ۳۰ تا ۴۰ هم می تواند برسد. به نظر می رسد نخستین بار این حیوان توسط ساکنان جنوب غربی آسیا و مصر رام شده باشد. در آثار به جا مانده از مصر باستان به وفور تصویر این حیوان دیده می شود.
یک خر متوسط‌القامه حدود یک متر ارتفاع در ناحیه شانه دارد اما نژادهای مختلف آن با اندازه‌های متفاوتی دارند. خرهای سیسیلی فقط ۶۱ سانتیمتر قد می‌کشند در حالی که خرهای آمریکایی با ارتفاع ۱۶۷ سانتیمتر هم مشاهده شده‌اند. رنگ خرها از سفید تا خاکستری یا سیاه متغیر است. خرها هرچند از اسبها کندروترند اما قدم‌های استواری دارند و بر کشیدن بارهای سنگین در مسیرهای دشوار قادر هستند. قاطر حیوان دورگه‌ای است که از تزویج خر نر و اسب ماده حاصل می‌شود و قدرت بارکشی آن بسیار بیشتر از خر و اسب است.
